Follow Us
SPORTSKA GIMNASTIKA je jedan od najstarijih olimpijskih sportova i prvi put se pominje još na drevnim Olimpijskim igrama kada su se učesnici takmičili u različitim disciplinama, kao što su rvanje, preskakanje bikova i sl. Zapravo, termin «gimnastika» nastao je od stare grčke reči «gumnos» što u bukvalnom prevodu znači «go». Iz tih razloga, ženama je bilo zabranjeno da učestvuju na drevnim Olimpijskim igrama, ne samo kao takmičarke već i kao gledateljke.
1881. je osnovana Međunarodna gimnastička federacija, a u početku je uključivala samo nekoliko europskih zemalja članica. Sportska gimnastika je olimpijski sport od samih početaka modernog olimpizma 1896. godine, iako je ženama dopušteno takmičenje u sportskoj gimnmastici na Igrama tek 1928. godine.
GIMNASTIKA je kombinacija veština i sposobnosti kao što su:
Pod samim pojmom gimnastika može se podrazumevati veština izvođenja kretanja na određeni način i sa jasno definisanim ciljem.
Međutim, gimnastika kao sport, odnosno SPORTSKA GIMNASTIKA, predstavlja takmičenje na spravama u muškoj i ženskoj, bilo ekipnoj ili pojedinačnoj konkurenciji.
Prema sada važećim pravilima, na velikim takmičenjima se vežbači i vežbačice takmiče u četiri dela programa: ekipno predtakmičenje, ekipno finale, finale višeboja i finale po spravama.
U ekipnom predtakmičenju vežbači nastupaju na svih 4 (žene) odnosno 6 (muški) sprava. Na osnovu rezultata ekipe se plasiraju u ekipno finale, a pojedinci u finale višeboja odnosno finale po spravama. Bodovi iz predtakmičenja se ne prenose u finale, što znači da oni koju su se plasirali u finala u finalnim takmičenjima počinju takmičenje iznova, bez prenesenih bodova iz predtakmičenja.
U ekipnom finalu 8 najboljih ekipa iz predtakmičenja se takmiče za konačni plasman. U finalu višeboja se sastaje 8 najboljih vežbača i vežbačica po ukupnim bodovima sa svih sprava. U finalu po spravama za svaku spravu se plasira 8 najboljih na toj spravi iz predtakmičenja.
Ženske discipline
U ovoj disciplini vežbačica se nakon zaleta, tipično oko 25 metara dugog, odrazi od odskočne daske prema konju za preskok, u preletu prebacuje na drugu stranu uz doskok na strunjaču. Konj za preskok je na visini od 125 cm od strunjače. Obično se u toku takmičenja izvode dva različita skoka, a zavisno od takmičenja ukupna ocena se dobija ili zbirom, ili srednjom ocenom, ili se računa bolji od dva izvedena skoka.
Vežbačica izvodi pokrete krećući se između dveju pritki različite visine. Viša pritka je na visini od 225 cm, a niža na 145 cm od strunjače. Razmak pritki je između 130 do 180 cm, a daljina 240 cm. U vežbi se koriste se zamasi, veleokreti, prelazi s pritke na pritku, i drugi pokreti.
Vežbačica izvodi koreografiju na gredi dugoj 5 metara i širokoj samo 10 cm, koja se nalazi na visini 125 cm od tla. Prilikom izvođenja vežbe vežbačica koristi celu dužinu grede, pazeći pri tome na ravnotežu, gracioznost i težinu elemenata u vežbi. Osnovna karakteristika vežbe na gredi je da zahteva fantastičan osećaj za ravnotežu uz oslonac na vrlo maloj površini grede.
Vežba na tlu ili parteru se izvodi na kvadratnoj površini od 12 x 12 metara. Vežbačica vežba uz muziku, kombinujući pri tome teške akrobatske elemente uz elemente plesa.
Muške discipline
Slično kao i kod žena, vežba na tlu ili parteru se kod muškaraca takođe izvodi na kvadratnoj površini od 12 x 12 metara. Razlika je da muškarci ne vežbaju uz muziku, te su muške vežbe stoga bez posebnih plesnih elemenata, a sadrže više akrobatike i elemenata snage.
Vežbač izvodi vežbu oslanjajući se isključivo rukama na spravi pod nazivom konj s hvataljkama. Konj je visok 115 cm, dug 160 a širok 35 cm. Hvataljke su visoke 12 cm, a razmak među njima može biti od 40 do 45 cm. S obzirom da je vežbač cijelo vrijeme trajanja vežbe svom težinom oslonjen isključivo na ruke, ova se sprava smatra najzahtjevnijom jer traži između ostalog posebno veliku snagu ramena i ruku.
Krugovi su sprava koja se nalazi na visini 2 m i 55 cm iznad strunjače. Krugovi su međusobno razmaknuti 50 cm, a obim svakog kruga je 18 cm. Vežba se izvodi okretima, u visu a kraj vežbe uključuje najčešće akrobatski skok.
U ovoj disciplini vežbač se nakon zaleta, tipično oko 25 metara dugog, odrazi od odskočne daske prema konju za preskok, u preletu prebacuje na drugu stranu uz doskok na strunjaču. Konj za preskok kod muškaraca je na visini od 135 cm. Obično se u toku takmičenja izvode dva različita skoka, a zavisno od takmičenja ukupna ocena se dobija ili zbirom, ili srednjom ocenom, ili se računa bolji od dva izvedena skoka.
Jednako kao i kod ženskog preskoka, 2001. godine je tradicionalni gimnastički konj za preskok zamenjen s dužom i stabilnijom spravom koja olakšava preskok.
Paralelni razboj je sprava koja se sastoji od dve paralelne pritke na visini 175 cm. Dužina pritki je 350 cm, a razmak izmežu njih se kreće između 42 i 52 cm. Vežbač kombinuje različite elemnte kao što su stoj, salto i okreti iznad pritke, pri kraju vežbe izvodi i akrobatski saskok.
Vratilo se sastoji od jedne pritke na visini od 2 m i 55 cm iznad strunjače. Vežbač izvodi elemente kao što su veleokreti, salto i okreti iznad pritke, pri kraju vežbe izvodi akrobatski skok.
